Animisme ialah kepercayaan kepada makhluk‐makhluk, objek-objek ataupun roh. Kepercayaan ini berkait rapat dengan suasana kehidupan masyarakat yang bergantung kepada alam sekitar, muka bumi dan sebagainya untuk menggerakkan aktiviti pertanian yang menjadi sumber ekonomi mereka. Hal ini telah melahirkan satu bentuk hubungan yang erat antara manusia dan persekitarannya. Keakraban ini mewujudkan satu bentuk kepercayaan bahawa setiap yang ada di sekeliling mereka juga ‘hidup’ dan mempunyai ‘roh’, ‘semangat’ dan keperibadian tersendiri.

Kepercayaan kepada animisme juga telah membawa kepada amalan beragama iaitu pemujaan dan perhambaan diri kepada sesuatu yang dipercayai mempunya kuasa untuk mendatangkan kesan‐kesan tertentu kepada si pemuja. Contohnya, masih ramai orang‐orang Melayu memuja kampung mereka supaya kampung mereka berada dalam keadaan selamat dan sejahtera tanpa diganggu oleh jin, jembalang afrit, hantu raya, dan sebagainya. Mereka juga percaya jika tidak dilakukan tiap‐tiap tahun atau tiga tahun sekali, akan membawa malapetaka atau orang‐orang kampung akan digodai oleh jin iblis, dan sebagainya.

•  Mengambil padi dari jelapang padi mestilah seorang wanita kerana dia bersifat lemah‐lembut.